Η αθλητική αποτατάσταση πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένους φυσικοθεραπευτές. Μπορεί να χωριστεί σε προληπτική, μετατραυματική, μετεγχειριτική.
Η προληπτική φυσιοθεραπεία έχει στόχο να τη βελτίωση του μυϊκού συντονισμού και κατ’ επέκταση την τεχνική του αθλητή, μειώνοντας τις πιθανότητες τραυματισμού αφού ο αθλητής καταπονείται συστηματικά σε καθημερινό ρυθμό αλλά λόγο υπέρ-χρήσης οι τραυματισμοί είναι αναπόφευκτοι.
Η μετατραυματική φυσικοθεραπεία είναι το πιο δύσκολο κομμάτι αφού στις περισσότερες περιπτώσεις οι αθλητές πιέζονται από το περιβάλλον τους να επιστρέψουν στις αθλητικές δραστηριότητες όσο το δυνατόν συντομότερα, με τον κίνδυνο υποτροπής να είναι μεγάλος.
Εδώ πρέπει να εξηγηθεί στους αθλητές ότι υπάρχουν κάποιοι μηχανισμοί επούλωσης που όσο και να θέλουμε δεν μπορούμε να τους ξεπεράσουμε απλώς μπορούμε να τους επιταχύνουμε.
Αφού ο αθλητής αποκατασταθεί πλήρως και τηρεί τα κριτήρια επανόδου, επιστρέφει στις αθλητικές δραστηριότητες.
Τέλος σε κάποιες περιπτώσεις το χειρουργείο μπορεί να είναι η μόνη λύση. Το σκεπτικό της μετεγχειριτικής φυσικοθεραπείας είναι ίδιο με της μετατραυματικής.
Το σημαντικότερο όλων είναι η αποιδηματική θεραπεία. Το επόμενο στάδιο είναι η βελτίωση του μυικού συντονισμού.
Τέλος όταν ο ασθενής τηρεί τα κριτήρια επανόδου επιστρέφει στις αθλητικές δραστηριότητες.